Mbetem në hapësirën dere
Të thirrmës së orës me zile
Përbindëshat quajnë emrin tim
Lërmë të rri
Ku era do t’më fëshfërijë
Ku pikat shiu, ndërsa po bien, rrëfejnë një përrallë
Në fushën time të luleve prej letre
Edhe të reve sheqerora të ninullës
Ndehem në vetën për orë
Edhe ma shikoj qiellin vjollce duke fluturuar mbi mua
Mos thuaj se jam jashtë lidhjes
Me këtë rrëmujë të tërbuar, realiteti yt
Ti e di mirë çka shtrihet përtej strehimit tim të fjetur
Ankthi im të cilit m’i kam ndërtuar botën e vet për t’u arratisuar nga ai
Në fushën time të luleve prej letre
Edhe të reve sheqerora të ninullës
Ndehem në vetën për orë
Edhe ma shikoj qiellin vjollce duke fluturuar mbi mua
E kapërdirë në tingullin e britmës sime
S’mund të ndal për shkak të frikës nga netët të qeta
O, sa shumë dëshiroj ëndërrimin e gjumit të rëndë
Perëndeshën e dritës së imagjinare
Në fushën time të luleve prej letre
Edhe të reve sheqerora të ninullës
Ndehem në vetën për orë
Edhe ma shikoj qiellin vjollce duke fluturuar mbi mua