Ils sont tombés [Greek translation]

Έπεσαν χωρίς να ξέρουν ιδιαίτερα γιατί,

Άνδρες, γυναίκες και παιδιά που παρά να ζήσουν δεν ήθελαν,

Με χειρονομίες βαριές σαν μεθυσμένοι.

Ακρωτηριασμένοι, σφαγμένοι, με τα μάτια ανοιχτά από τον τρόμο,

Έπεσαν επικαλούμενοι το Θεό τους,

Στο κατώφλι της εκκλησίας τους ή της πόρτας τους.

Σε αγέλες τις ερήμου, παραπατώντας σε λόχο,

Καταβεβλημένοι από τη δίψα, την πείνα, το σίδερο, τη φωτιά.

Κανείς δεν ύψωσε τη φωνή σε ένα κόσμο ευφορικό,

Ενόσω δεινοπαθούσε ένας λαός μέσα στο αίμα του,

Η Ευρώπη ανακάλυπτε τη τζαζ και τη μουσική της.

Των τρομπετών οι κραυγές κάλυπταν τα κλάματα των παιδιών τους.

Έπεσαν διακριτικά χωρίς θόρυβο,

Κατά χιλιάδες, κατά εκατομμύρια, χωρίς ο κόσμος να κινητοποιείται,

Γενόμενοι μια στιγμή μικροσκοπικά κόκκινα λουλούδια,

Που καλύφθηκαν από την άμμο ενός ανέμου κι έπειτα ξεχάστηκαν.

Έπεσαν με τα μάτια γεμάτα ήλιο,

Ως ένα πουλί που εν πτήσει μια σφαίρα το τσακίζει,

Για να πεθάνει, πού, δεν έχει σημασία, και χωρίς να αφήσει ίχνη,

Αγνοημένοι, ξεχασμένοι στον τελευταίο τους ύπνο.

Έπεσαν πιστεύοντας, αγαθώς,

Πως τα παιδιά τους θα μπορούσαν να συνεχίσουν την παιδική ηλικία

Ότι μια μέρα θα περιδιάβαιναν τόπους της ελπίδας,

Σε χώρες ανοιχτές ανθρώπων με απλωμένα χέρια.

Εγώ είμαι ένας από αυτόν τον λαό που κοιμάται δίχως ταφή,

Που προτίμησε να πεθάνει χωρίς να παραδώσει την πίστη του,

Που ποτέ δεν έσκυψε το κεφάλι στο ζυγό της προσβολής,

Που επιβιώνει παρόλα αυτά κι ο οποίος δεν παραπονιέται.

Έπεσαν για να εισέλθουν στη νύχτα

Την αιώνια, στο τέλος του θάρρους τους.

Ο θάνατος τους χτύπησε δίχως να ρωτήσει τα χρόνια τους,

Αφού φταίχτες ήταν ως παιδιά της Αρμενίας!