Hij was pas 18 jaar
Hij was zo mooi als een kind
Zo sterk als een man
Het was natuurlijk zomer
En toen ik hem zag
Telde ik mijn herfstnachten
Ik had mijn haren wat gedaan
Wat meer zwart op m'n ogen
Dat maakte hem aan het lachen
Toen hij op me afkwam
Zou ik hem wat dan ook gegeven hebben
Om hem te verleiden
Hij was pas 18 jaar
Dat was het mooiste argument
Voor zijn overwinning
Hij praatte me niet over liefde
Hij dacht dat woorden van liefde
Bespottelijk waren
Hij zei: "Ik heb zin in jou"
Hij had in de bioscoop
"Le Blé en Herbe" gezien*
In een geïmproviseerd bed
Heb ik, verrukt,
Een geweldige hemel ontdekt
Hij was pas 18 jaar
Het maakte hem bijna brutaal
Van zelfverzekerdheid
En toen hij zich weer aankleedde
Vond ik, al overwonnen,
Mijn eenzaamheid weer terug
Ik wilde hem nog tegenhouden
Toch heb ik hem laten gaan
Zonder enig gebaar
Hij zei: "Het was niet slecht"
Met die duivelse oprechtheid
Van zijn leeftijd
Ik had mijn haren wat gedaan
Wat meer zwart op m'n ogen
Uit gewoonte
Ik was simpelweg vergeten
Dat ik zelf twee keer zo oud als 18 was
*: "Le Blé en Herbe" is een Franse film uit 1954. De titel betekent "Het jonge koren".