Κάποτε υπήρχε ένα βάζο
Ζούσε πάνω από το ξύλο
Και το συνάντησα
Και αντιμετωπίζεται ως παιδί
Το έβαψα μπλε
Γιατί αγαπούσα τα αστέρια
Και το γέμισα με λουλούδια
Γιατί μισούσα τον θάνατο
Συνηθίζαμε να κάνουμε πλάκα
Και να κοροιδευουμε τους περαστικούς
Τόσο ηλίθιο και κοινότοπο
Κοντά στα ιδανικά τους
Αλλά τι είναι ποιο όμορφο
Απο ένα βάζο που σου υπόσχεται
Να προστατεύει τα λουλούδια
Που του έδωσες
Και μια μέρα αυτό το βάζο
Με το φύσιμα του ανέμου
Έπεσε και έσπασε στο πάτωμα
Προσπάθησα να το κολλήσω
Πιστεύω ότι τα κατάφερα
Και στην αρχή εξαπάτησα τον εαυτό μου
Ότι θα μπορούσε
Να είναι το ίδιο με πριν
Τελικά όλα διορθώνονται
Αρκεί μόνο να περιμένεις
Αρκεί μόνο να περιμένεις
Αρκεί μόνο να πεθάνεις
Αλλά τότε οι πτυχές
Αρχίζω να τις παρατηρώ
Και το βάζο με κατηγορούσε
Έπρεπε να σταματήσω
Αυτό το φύσιμα του ανέμου
Που το έκανε να πέσει
Δεν είναι χαρούμενο πλέον
Και δεν είμαι ικανός πλέον να αγαπήσω
Και από αυτή την εμπειρία
Έμαθα ένα πράγμα
Όταν το βάζο πέσει
Πάρε μια σκούπα και ένα φαράσι
Να αναπαυθεί η ψυχή του εν ειρήνη
Το βάζο
Το βάζο που έβαψα μπλε
Το βάζο που δεν είναι το ίδιο με πριν, όχι, όχι
Δεν είναι το ίδιο με πριν, όχι, όχι
Το βάζο δεν είναι πλέον
Το βάζο δεν είναι πλέον
Το βάζο δεν είναι το ίδιο με πριν
Το βάζο δεν είναι το ίδιο με πριν
Δεν είναι πλέον το ίδιο, εε
Το βάζο δεν είναι πλέον, εε
Δεν βάζο είναι το ίδιο με πριν