Herinner je je het nog, het was op een donderdag
Herinner je je het nog,
We volgden het pad der liefde
Het was als een sprookje, jij en ik samen (1)
Herinner je je het nog, het was onze dag
De grote stap naar de ware liefde
Maar het was nog meer dan dat
Het was jij en ik samen, als een sprookje
Een motel langs de weg naar de haven
Een doodgewone avond
Twee klanten, een nachtportier
Die boven zijn krant in slaap was gevallen
Hij gaf ons elk een sleutel
Terwijl hij welterusten zei
‘s Ochtends hadden we twee aparte kamers gereserveerd
We durfden niet te laten zien dat we verliefd waren
Met amper achttien jaar
Refrein
We kozen toevallig nummer veertien
Een beetje verlegen
Toen gleed je jurk in het donker op de grond
We waren verliefd
Toen later de ober
Met een besmuikte grijns ons
Twee kopjes koffie kwam brengen
Verstopte je je
Hij zag niet dat je huilde
Om het verlies van je jeugd