Гляджу я назад, прыйдзе зноў, як знаць,
Да нас натхненне…
Для нас ці было ўзаемным яно калісь?
Наогул казаць -- ты не быў ўжо так
Беззаганны (I бязвiнны)…
I не адчынен, якім сябе ўявіў.
Свой час змарнавала,
Мой час, i аднак --
Ці варта таго то,
Цяпер мне як/не знаць?
Схільняюс табе «не» казаць…
Табе, хто не дасць,
Хiба што дасць --
Знешнасць толькі…
Больш не адорыць нiчым (не дазволiць нiшто)...
Ў справе гэтай, ты скажы,
Мне будзе выгада якая?
Бо ў кожнай перамоге ты --
Асобну маеш ахвярай...
Няма ж,
Не быць, каб мне дзеля цябе...
Ўзвяла для цябе, на небе табе
я саборы...
I без сумневаў…
Ты ж нават i нi разу
Мне дзверы не адкрыў свае...
I я марыла «пра заўтра»,
Не прыйшло што яшчэ,
Ў рукi маé зараз,
Таксама -- твае...
Дзе сэнс, урэшце, дзе сэнс? «Дзе сэнс?»…
Вот гiсторыя, скажы,
Мая карысць якая будзе?
Калі ў маёй маю памяці --
Адзiная ахвяра -- я...
Не быць,
Не быць, каб ахвярай
Дзеля цябе была...
I больш слёз не мáю я...
Скажы, ў гісторыі такой
Мне будзе выгада якая?
Таму кожный раз, дзе перамог --
Цябе адна ахвярай -- я…
I ўспомніўшы час, як знаць, зноў прыйдзе
Да нас натхнéнне?