Dış ses: Döviz piyasası, Japon Yeninin Dolar karşısında değer kazanmasından ötürü hâlâ kararsızlık gösteriyor. Dün Japon kuru…
Piyasa, tuhaf bir memeli,
insani bir yanı yok, büyüyen bir şey,
her gün biraz daha irileşen.
Anormal, ölçüsüz bir büyüme bu, her biçimiyle,
daima kendine hamile kalan bir kadın gibi.
Piyasa, nur topu gibi bir oğlan,
dünyanın boyun eğdiği. Pofuduk bir tombul çocuk,
besleyeni olmasa da semiren;
ne yemeğe ihtiyacı var ne uykuya
biziz -biz hepimiz- onun dev kuluçka makinesi.
Gitar çalıyordu,
her nota inleyerek geçiyordu bağrımız ve kalbimizden,
bir öfke çığlığıydı
ama işin tuhafı, aynı zamanda bir aşk şarkısıydı.
Pek sarsıcı bir ritmdi
beden için, zihin için
ve salon, insan ve büyük bir neşe kaynıyordu;
o gece, benim gecemdi.
Gitar çalıyordu
hiç durmadan
ve her birimiz öyle özgür hissediyordu ki kendini,
farkına varmıyordu:
oraya da piyasa çılgınlığı hükmediyordu.
Koro:
Piyasa şeytandır piyasa Tanrıdır.
Piyasa şeytandır piyasa Tanrıdır.
Piyasa, dev bir köpekbalığı,
her an daha tüm-güçlü,
ahlaki engel tanımayacak kadar uğursuz ve insafsız,
düşmanı ezip geçti, kendi oyununun taşkınlığı içinde,
birer birer yutuverdi öteki köpekbalıklarını.
Piyasa, patlamaya hazır bir bomba,
bir tam devre,
büyük icat o, en güçlülerin atom bombası,
bir rekabet, en insafsız olanlarından biri,
mağlupların imhasında acımasız.
Motosikletim hızla yol alıyordu,
mutluydu bedenim, daha güçlü titriyordu rüzgârdan;
büyük bir heyecan,
kendini ölümsüz hissetmek bir anlığına bile olsa.
Büyük bir çılgınlık hissiydi, açıklaması zor,
ben uçuyor, asfaltı yalıyordum, çok büyük bir coşkunun insafına kalmıştım sanki.
Motorum koşuyordu, tek idareci bendim,
dünyanın dışında gibiydim, öyle gerçekleşmiş duyuyordum kendimi,
ama bir şeyin farkına varmıyordum: benim içimde de
piyasa çılgınlığı galebe çalıyordu.
Koro:
Piyasa şeytandır piyasa Tanrıdır.
Piyasa şeytandır piyasa Tanrıdır.
O. Piyasa yani, her yerde. Hiçbir şey kaçamıyor ondan. Açgözlü ve doymak bilmiyor, asla yetinmiyor. Gündelik varlığıyla her şeyi belirleyen o. Siyasi tartışmalar bir lüks, bir salon oyunu haline geldi, bu koca görünmez kuklacının mantığına karşı koyabilen ne bir birey var ne siyasal bir kurum: O kuklacı, çekip çeviriyor iplerini dünyanın. Ama Piyasa günün birinde birden kaybolacak olursa? Aniden kendimizi, bu herhangi bir ahlak sisteminin dışındaki kusursuz mekanizmanın haricinde buluverirsek? Sonuçta, bize refah ve zenginlik sağlayarak babalarımızın hayallerini gerçekteştiren, Piyasadır. Elden bir şey gelmez, bugüne bugün piyasanın mantığını reddeden bir ülke, yoksul bir ülke olma riskiyle karşı karşıya kalır.
Onu neşeyle kabullenen bir ülke, yalnızca zenginliğin dağılımında dengesizliğin artması riskiyle değil, daha da kötüsü, vicdanların tümden yok edilmesi riskiyle karşı karşıya kalır.
Kısacası, bugün bir kimsenin, kararlılıkla Piyasadan yana ya da ona karşı konum alma imkanı bile yoktur. İnanılmaz bir şey!
Belki, belki Piyasa bilinirse, onun bilincinde olunursa; bu gerçekliği yaşayabiliriz – işleri bir evet veya bir hayırla çözme iddiasında bulunmadan. İşte büyük meydan okuma: Kesinlikler olmadan yaşamaya kendimizi alıştırmak – bu çelişkimizden bir şeylerin doğabileceği kesinliği ile.
O zaman, ola ki, belki güçbela başka kaynaklar buluruz, o zaman belki yeniden hayal kurabilir, düşünebiliriz, çünkü birey ölmez,
bunca patırtının arasında direnir
ve kuşku içinde hareket eder;
sonuçta bu, ezelden beri
yazgısıdır insanın.
Ve yavaş yavaş canlanmaya başlarsın,
varlığını duyurur, tepkini gösterirsin,
zihnin yeniden, sulara gömülmüş bir dünyada
farklı bir güzergahın filizlendiğini görür.
Birey ölmez
yeni idealler arar
ve yeniden yaşar o eski heyecanını
kanatlı olmanın
Koro:
Piyasa şeytandır piyasa Tanrıdır.
Piyasa şeytandır piyasa Tanrıdır.
(fondo devam eder)
Kanatlı olmanın
kanatlı olmanın
kanatlı olmanın