Je moet het maar kunnen, blijven lachen
als het beste verdwenen is
En alleen het slechtste over is
In een leven dat om te huilen zo stom is
Je moet het maar kunnen, koste wat kost
je waardigheid behouden
En wat het ook kost
doorgaan zonder nog om te kijken
Gezicht gericht op het lot, dat ons ontwapent
het verloren geluk verheffend
Je moet het maar kunnen, je tranen verbergen
Maar ik, liefste, ik heb het niet gekund
Je moet het maar kunnen, van tafel gaan
omdat de liefde wordt afgeruimd
Zonder je zielig voor te doen
en zonder geluid vertrekken
Je moet het maar kunnen, je pijn verbergen
Onder het masker van alledag
En de schreeuwen van haat onderdrukken
die de laatste uitingen van liefde zijn
Je moet het maar kunnen, als van ijs blijven
en een hart dat al sterft laten zwijgen
Je moet het maar kunnen, je gezicht in de plooi houden
Maar ik, ik hou te veel van jou
Maar ik, ik kan het niet
Je moet het maar kunnen
Maar ik, ik kan het niet...