Το βαγόνι προχωράει μόνο του
με τις βασίλισσες, τους απατεώνες του, τους βασιλιάδες του
γέλα, ανόητε, για να φέρεις καλή τύχη
έτσι φεύγει μακριά ο θάνατος
Παίξτε μουσική, άνθρωποι, τραγουδήστε και μετά
ένας κάθε φορά κατεβαίνουμε κι εμείς
κάτω, ποιανού σειρά είναι μέσα σε μπλε σακάκι
ένα πρωί θα κατέβεις κι εσύ
Όμορφη η ζωή, που μας φεύγει μακριά
ένα λουλούδι, ένας ουρανός, μία δική σου πλούσια φτώχεια
το ζεστό ψωμί, η ποίησή σου
εσύ που έσφιγγες το χέρι σου μέσα στο δικό μου
Όμορφη η ζωή, έλεγες εσύ
είναι λίγο ανήθικη και πηγαίνει με όλους, ωστόσο
ωστόσο, ωστόσο
ακριβώς στο καλύτερο σου είπε όχι
Και το βαγόνι ξαναπαίρνει το δρόμο του
πρόσωπα βαμμένα με μελαγχολία
καιρός για κλάματα, όχι, δεν υπάρχει
όλα συνεχίζουν ακόμη και χωρίς εσένα
Όμορφη η ζωή, που μας φεύγει μακριά
παλιές αυλές όπου ο χρόνος δεν έχει ηλικία
τα όνειρά μας, η φαντασία
γελούσες δυνατά και ο φόβος ήταν χαρά
Όμορφη η ζωή, έλεγες εσύ
και σε ξεγέλασε και σε κατέστρεψε, εσένα
Με τις βασίλισσες, με τους βασιλιάδες του
το βαγόνι προχωράει μόνο του