Αχ η μέρα είναι κουρασμένη, οπωσδήποτε ήσυχη
Και οι δυο μας είμαστε ντροπαλοί, θλιμμένοι
όσο ζει η σταχτιά θλίψη.
Αχ σκότωσα το χρόνο.
Ήμουν απελπισμένος, περνούσε
σε έπαιρνε από εμένα.
Αν τον άφηνα θα περνούσε
κι από φόβο τον πυροβόλησα και τον σκότωσα.
Στα μάτια σου κρέμεται η ταμπέλα μου
Τα τριανταφυλλένια χείλη σου έγιναν σφραγίδα μου
Αχ τη στιγμή εκείνη ήταν αναγκαίος αυτός ο δολοφόνος
Είναι η ομολογία μου, σκότωσα.