Να μπορουσα μονο να ξυπνησω
Στον κοσμο της αγαπης
χωρις παλιες υποχρεωσεις
και αυτά τα τερατα, που παντα με ακολουθουσαν
Να μπορουσα μονο να σε φιλησω
χωρις κακες αναμνησεις απο την κρυα ανοιξη
χωρις εικονες θανατου
που κολλησαν μαζι μας
Γιατι η ζωη μου ειναι παιχνιδια χωρις συνορα(όρια)
κουρασμενες ιστοριες, κατεστραμμένες σελίδες
στις οποίες τίποτα δεν έχει γραφτεί
Γιατί η ζωή μου είναι (μια) ατέλειωτη πτώση
οταν μετρώ ήττες, τίποτα δεν μένει
ακομα ακολουθω τις συνηθειες (μου)
και ολα εκει μενουν
Να μπορουσα μονο σε ξυπνησω
να φτιαξω καφε, να στον φερω στο κρεβατι
και να σε φιλησω
αλλα αυτο δεν γινεται και δεν υπαρχει
Να μπορουσα μονο να ερωτευτω
με μια μικρη χωριατοπούλα σε καποιο γρασιδι
πανω στο διαστημα
ετσι δεν θα μπορω να δω την αυγη