Калі б я мог прачнуцца
ў свеце кахання,
без старых даўгоў
і тых вырадкаў, што за мною пастаянна слядуюць
Калі я б мог цябе пацалаваць,
без дрэнных ўспамінаў аб халоднай вясне,
без вобразаў пакутаў,
што на нас прысталі.
Бо маё жыццё гульня без граніц,
стомленая гісторыя, якая рве старонку,
на якой нічога не напісана.
Бо маё жыццё вечнае падзенне,
калі падлічу паразкі нічога не застаецца,
толькі зноў слядую звычцы
і ўсё на тым застаецца.
Калі б я мог цябе разбудзіць,
каву зварыць, ў ложак прынесці,
ды пацалаваць цябе,
але тога няма і не існуе.
Калі б я мог закахацца
ў малую сялянку, на якойсьці паляне
вышэй сусвету,
так, каб не бачыць, што знізу.