If You Can't Love Me [Polish translation]

Proszę, usiądź i porozmawiaj ze mną.

Zobaczymy, czy zdołamy to omówić.

Bardzo się starałem to zrozumieć;

Powiedz mi coś, co jest choć bliskie prawdy…

Wolałbym, żebyś była okrutna niż miła;

to wszystko, o co proszę.

Zrezygnowałem ze spokoju ducha

na rzecz otwartej rany zrozumienia.

Nie możesz być tutaj i gdzieś indziej,

jeśli twoje myśli są w tamtym miejscu.

Próbujesz przekonywać siebie samą,

lecz kłamiesz mi prosto w twarz.

Słuchałem aż do zamętu w głowie;

nie chcę połowy czegokolwiek.

Piasek tkwi w klepsydrze,

czas szybko przecieka nam przez palce.

Twoje oszukaństwo mnie zwiodło.

Jeśli nie potrafisz mnie kochać, jakim jestem,

musisz mnie opuścić.

Powiedz mi, jak do tego doszło,

tylko nie sądź, że musisz mi tego oszczędzić.

Może prawda nas wyzwoli

z półprawd, które usidliły ciebie i mnie.

Ta czarna dziura intensywności,

opada na swą własną gęstość

i wsysa mnie w ciemniejsze miejsce,

które kryje się za potrzaskaną twarzą.

„Zachowaj pozory”, mówią mi,

a wszystkie powody, dla których miałabyś zostać

dziś wydają fałszywy ton w mej głowie.

Słuchałem aż do zamętu w głowie;

nie chcę połowy czegokolwiek.

Nie chcę połowy czegokolwiek.

Pola są obsiane ziarnami wątpliwości.

Wino jest ciepłe, a ty je wypluwasz.

To picie nie przyniesie mi ulgi.

Jeśli nie potrafisz mnie kochać, jakim jestem,

musisz mnie opuścić.

Wzory odległych gwiazd,

nasze losy spoczywające na krośnie;

zmiany temperatury,

gdy wchodziłaś do pokoju;

zapach twych perfum,

smak twojej skóry –

to wszystko gorzkie przypomnienia

o stanie porażki, w którym się znalazłem.

Jak mam teraz oddychać, jak zaczerpnąć tchu?

Jestem nurkiem na dnie morza; zabrakło mi tlenu.

Jak mam się budzić, jak mam spać?

Jak mam teraz śmiać się? Nie potrafię nawet płakać.

Dokąd mam biec, gdzie mam się schować?

Jak owad zakonserwowany w formaldehydzie,

wczorajsza gazeta z pogiętymi kartkami,

jak mam żyć w tym rozbitym świecie?

„Zachowaj pozory”, mówią mi,

a wszystkie powody, dla których miałabyś zostać

dziś wydają fałszywy ton w mej głowie.

Słuchałem aż do zamętu w głowie;

nie chcę połowy czegokolwiek.

Nie chcę połowy czegokolwiek.

Piasek tkwi w klepsydrze,

czas szybko przecieka nam przez palce.

I nic z tego, co mówisz, nie przynosi mi ulgi.

Jeśli nie potrafisz mnie kochać, jakim jestem,

musisz mnie opuścić.