Musiałabyś oszaleć by zostać ze mną,
ale ja oszaleję, jeśli odejdziesz.
Choć mam ci tak wiele do powiedzenia,
nie potrafię dobrać właściwych słów.
Zamknąłem się w sobie,
myślałem, że jesteś gotowa dać mi czas...
A teraz, gdy wiem, że cię stracę,
na słowa jest już za późno.
Nie ma już takiej obietnicy, którą potrafiłabym cię omamić,
i choć pragnę być z tobą, nie potrafię odegrać tego przedstawienia.
A o świcie, gdy obudzę się i zobaczę jak się ubierasz,
będę wiedział, że twym zamiarem jest odejść na zawsze.
Wiem, że cały czas musiałaś odgadywać co myślę,
ale powiedziałbym ci, gdybym potrafił.
Gdybym teraz powiedział, że cię kocham,
to co byś sobie o mnie pomyślała?
Och, niechby mój głos utonął w ciszy,
jeśli me słowa okazałyby się kłamstwem.
Nigdy nie miałem zamiaru cię skrzywdzić,
choć właśnie to robię.
I choć pewnie w to nie uwierzysz,
te słowa były przeznaczone właśnie dla ciebie.
Nie ma już takiej obietnicy, którą potrafiłabym cię omamić,
i choć pragnę być z tobą, nie potrafię odegrać tego przedstawienia.
Gdy tak siedzimy i oglądamy telewizję wieczorną porą,
to dociera do mnie, że ta cisza donikąd mnie nie zaprowadzi
i pragnę cię błagać, błagać, błagać, byś mi uwierzyła…
Zrobiłbym to, gdybym potrafił.
Zrobiłbym to, gdybym tylko potrafił…