Калi ты здольны галавы не зтрацiць
сярод збянтэжанных, дзе ты – той вiнаваты,
Калi ты здольны не згубiць упартасць,
негледзячы на большасцi сумнеý няварты,
Калi чакаць ты здолеý, не стамлён чаканем;
абылганы, хлусiць у адказ устрымаýся,
нянавiсць не ýспрымаý з расчараваннем,
да себялюбасцi амаль што не схiляýся
Калi ты здольны снiць i мроям не падлегнуць;
разважаючы, не робiш думку самамэтай;
параз й перамог не суджана пазбегнуць –
абодзьве, урэшце рэшт, жыцця прыкметы;
Калi ты здолеý перанесцi моýчкi,
перайначванне мухлярамi тваiх словаý;
сярод адломкаý спадзяванняý далей крочыý,
далонi сцiснуýшы, усё будаваý нанова.
Калi ты здолеý i праз безлiч дасягненняý
ставiць *на зэра*, у адзiны момант ýсе прайграць,
бязмоýна знесцi болю паражэнняý,
усхапiцца, зноý ад глебы пачынаць;
Калi прымусiць здолеý цела й сэрца
iсцi наперад, праз пустэчы чорны край,
дзе жыцце безсэнсоýным ýжо здаецца,
шапоча толькi Воля там: ТРЫВАЙ!
Калi ты здольны размаýляць з натоýпам
цi з Каралямi моваю адною,
да мэты рушыць з цяжарам паклепаý,
сябры й ворагi – ýсе лiчацца з табою;
Калi ты здольны з асалодай жыць iмгненнем,
напоýнiць сэнсам кожную хвiлiну,
табе належыць Сьвет, i без сумненняý:
ты варты Чалавекам звацца, сыну!