Δεν θα έπρεπε να συνεχίσω να πίνω από αυτό το ποτήρι με ρούμι,
πάντοτε είναι αργά όταν αναγνωρίζω το λάθος μου.
Δεν θα έπρεπε να τραγουδάω κάθε νύχτα τις στροφές που έγραψα,
όταν δεν ήσουν πια εδώ συνειδητοποίησα αυτό που έχασα.
Είμαι ηλίθιος, είμαι η τροφή του κανονιού για την ήττα,
που, όταν εκρήγνυται, γίνομαι ξανά ηλίθιος,
είμαι ένα θύμα αυτοκτονίας, είμαι το σπασμένο ποτήρι.
Δεν θα έπρεπε να κοιτάω τις φωτογραφίες που βγάλαμε στο Παρίσι,
δεν θα έπρεπε να μετρώ τις μέρες για κανέναν Άγιο Βαλεντίνο.
Δεν θα έπρεπε να τηλεφωνώ τόσο αργά, όμως πρέπει να με ακούσεις,
η συγγνώμη μου δεν εξυπηρετεί σε τίποτα, όμως ο πόνος μου είναι αληθινός.
Γιατί είμαι ηλίθιος, είμαι η τροφή του κανονιού για την ήττα,
που, όταν εκρήγνυται, γίνομαι ξανά ηλίθιος,
είμαι ένα θύμα αυτοκτονίας, είμαι το σπασμένο ποτήρι.
Σήμερα αρνούμαι να παραδεχτώ πως αυτός ο έρωτας ήταν άνθος μιας μέρας,
αν και αγαπούσα την βιασύνη με την οποία με έγδυνες.
Ξερίζωσε τον αναστεναγμό που απομένει για αυτήν την ήττα,
άσε με να σε φιλήσω, ενώ εσύ θα μου βγάζεις τα ρούχα.
Γιατί είμαι ηλίθιος, είμαι η τροφή του κανονιού για την ήττα,
που, όταν εκρήγνυται, γίνομαι ξανά ηλίθιος,
είμαι ένα θύμα αυτοκτονίας, είμαι το σπασμένο ποτήρι.