Nu juórno na cacata sulitaria,
mèza annascòsta dint' 'a nu sentiéro,
c'o sòle 'e luglio e c'o prufummo 'e ll'aria
s'annammuraie d'o strunzo 'e nu pumpiéro.
Essa era tónna, accòncia, piccerélla,
isso era niro, gruósso, frisco frisco;
essa era fatta a ffórma 'e cuppulélla,
isso rassumigliava a n'obelisco.
E, cu ll' intermediario 'e nu muscóne
na bèlla séra tutta prufumata,
'o strunzo avètte 'a dichiarazióne
d'ammóre d'a cacata nnammurata.
Isso era nato sótto mala stélla;
ca maje nisciuno l'avéva guardato ...
Vulètte bène a chélla cacatèlla
cchiù assaje d'o culo ca l'avéa cacato.
Ma stévano luntano; e sulo 'a luna,
e sulo 'e pprète e sulo 'e ffrasche vèrde
sapévano 'e turmiénte, a uno a uno,
'e chilli duje sperdute piézze 'e mmèrda.
E na matina, èrano vèrso ll'òtto,
nu cato d'acqua 'a còpp’a na fenèsta
facètte cómm’o libbro galeòtto
'e 'ònna Francésca e Paolo Malatèsta.
Benedicènno nziéme chélla sécchia,
s'astrignèttero fòrte. Erano sule:
éssa lle rialaje na pellécchia,
isso Ile rialaje dduje fasule.
Chiano, sciulianno dint'a ll'acqua 'alice,
cu nu curtèo 'e muschille int'o sentiéro,
sótto 'o sóle, 'a cacata 'e stiratrice
se mmaretaje c’o strunzo d’o pumpiéro.
E in viaggio 'e nòzze stètteno abbracciate
mmiéz'a dduje piézze 'e càntere scassate.