Bir uçağa biniyorum
Hava soğuyor, çığlığı duyuyorum
Koltuğumun numarasını biliyorum
Panik büyük kedere yol açar
Bir dizi davaya yaklaşıyorum
Çığlığın sesi git gide artıyor
Korku artık kesinliğe yol açıyor
Sağ tarafımda oturan bir bebek var
İşte tüm sınıfların o sorusu:
''Bir insan çocuklardan nefret edebilir mi?''
Veletlerden nefret ediyorum
Veletlerden nefret ediyorum
Şimdi sulu göz bir ileri bir geri sürünüyor
Anne bir magazin dergisine göz atıyor
Sessizce çocukla konuşuyor okurken
Ve bu sırada bir elma yiyor
Yüce tanrım beni cezalandırmak istiyor
Baş belası uyumak istemiyor
Çığlık atmayı kesmeden
Baba uzun zamandır kaya gibi uykuda
İşte tüm sınıfların o sorusu:
''Bir insan çocuklardan nefret edebilir ve etmeli mi?''
Veletlerden nefret ediyorum
Veletlerden nefret ediyorum
Hayır, onları seviyorum
Evet, onları seviyorum
Büyükleri ve küçükleri de
Ama onlar benim olmalılar
Ama bir anda sakinleşti
Bebek bana sırıtıyor, mutlu oldum
Ellerimi ufaklığa uzatıyorum
Sonra tekrardan çığlık atmaya başlıyor
Veletlerden nefret ediyorum
Veletlerden nefret ediyorum
Hayır, onları seviyorum
Evet, onları seviyorum
Büyükleri ve küçükleri de
Ama benim olmalılar
Veletlerden nefret ediyorum
Veletlerden nefret ediyorum
İşte tüm soruların o sorusu:
''Bir insan çocuklara vurabilir ve vurmalı mı?''
Hayır, onları seviyorum
Evet, onları seviyorum
Tüm çocukları, büyük ve küçük
Ama benim olmalılar