Bir uçağa biniyorum
Hava soğuyor,çığlığını duyuyorum
Koltuk numaramı biliyorum
Panik büyük kedere yol açar
Bir dizi davaya yaklaşıyorum
Çığlığın sesi git gide yükseliyor
Şimdi korku kesinliğe yol açıyor
Küçük bir çocuk yanımda oturuyor
İşte tüm sınıflara bir soru:
"Bir insan çocuklardan nefret edebilir mi?"
Çocuklardan nefret ediyorum
Çocuklardan nefret ediyorum
Şimdi sulu göz geriye ve ileriye doğru sürünüyor
Anne bir magazin okuyor
Okurken ve bir elma yerken sessizce çocukla konuşuyor
Sevgili yüce tanrı beni cezalandırmak istiyor
Bu piç uyumak istemiyor
Çığlık atmayı kesmiyor
Baba uzun zamandır bir kaya gibi uyuyor
İşte tüm sınıflara bir soru:
"Bir insan çocuklardan nefret edebilir mi ya da nefret etmeye mecbur kalabilir mi?"
Çocuklardan nefret ediyorum
Çocuklardan nefret ediyorum
Hayır,onları seviyorum
Evet,onları seviyorum
Büyüklü küçüklüler
Ama benim olmalılar
Ama birden sakinleşti
Bana gülümsedi,mutlu oldum
Elimi onun küçük eline uzatıyorum
Yeniden çığlık atmaya başlıyor
Çocuklardan nefret ediyorum
Çocuklardan nefret ediyorum
Hayır,onları seviyorum
Evet,onları seviyorum
Büyüklü küçüklüler
Ama benim olmalılar
Çocuklardan nefret ediyorum
Çocuklardan nefret ediyorum
İşte soruların sorusu geliyor:
"Bir insan bir çocuğa vurabilir mi ya da mecbur kalabilir mi?"
Hayır,onları seviyorum
Evet,onları seviyorum
Tüm çocuklar,büyük ve küçük
Ama benim olmalılar