Ιαχές έχουν γίνει οι στεναγμοί
Της άμοιρης
Και οξείες βοές οι κατάρες της
Γίναν κακό
Γάμο ο προδότης να έχει
Για τ’άδικα πάθη της
Τον Δία φωνάζει
Και τη Θέμη των όρκων
Που αυτή την επέρασε
Στην μεγάλη Ελλάδα
Στην απέναντι γη
Και με αρμυρό σαν τα δάκρυα κλειδί
Την κατάκλειστη άνοιξε
Θάλασσα, νύχτα