Ξυπνάω πάω για δουλειά
μιλάω με όλους φιλικά
στα μάτια η θλίψη ευτυχώς
δεν καθρεφτίζεται,
φέρομαι πια κανονικά
ακόμα έχω μια καρδιά
που σαν ρολόι μακριά σου
ξεκουρδίζεται.
Και έτσι η ζωή μου τελικά
Και έτσι η ζωή μου τελικά
Και έτσι η ζωή μου τελικά
δεν συνεχίζεται…
Είπα σε άφησα πίσω
είπα θα συνηθίσω
μα όχι δε συνηθίζεται
κοίταξε με που ακόμα γράφω πάνω στο σώμα
προσοχή μην αγγίζεται
κάθε νέα μου αρχή τερματίζεται
μακριά σου η ζωή, όχι δε συνεχίζεται…
Παλεύω καθημερινά
να μην αλλάξω αισθητά
ο εαυτός μου όσο πάει και εξαφανίζεται,
θέλω να ζω κανονικά
μα επιμένει η καρδιά
δε θα ξεχάσει λέει ποτέ
και μου το ορκίζεται.
Και έτσι η ζωή μου τελικά
Και έτσι η ζωή μου τελικά
Και έτσι η ζωή μου τελικά
δεν συνεχίζεται…
Είπα σε άφησα πίσω
είπα θα συνηθίσω
μα όχι δε συνηθίζεται
κοίταξε με που ακόμα γράφω πάνω στο σώμα
προσοχή μην αγγίζεται
κάθε νέα μου αρχή τερματίζεται
μακριά σου η ζωή, όχι δε συνεχίζεται…