Η γυναίκα - αράχνη [I yinaíka - arákhni] lyrics

Όπως έρχετ’ η πλήξη

το μυαλό να τυλίξει,

τον ιστό σου απλώνεις

σα γαλάζιο σεντόνι.

Νύχτα μεθυσμένη,

χλωροφορμισμένη,

μοιάζεις με γυναίκα - αράχνη.

Με στραβώνεις με φώτα,

μού αλλάζεις τη ρότα

και χαράζεις, με χάρη,

μια ρωγμή στο φεγγάρι.

Νύχτα μεθυσμένη,

χλωροφορμισμένη,

μοιάζεις με γυναίκα - αράχνη.

Μ’ έναν ήχο που λιώνει,

απαλά με κυκλώνεις,

με καλείς στον ιστό σου

να γευτώ το πιοτό σου.

Κάθε βράδυ, μέσ’ απ’ το σκοτάδι,

βγαίνει η γυναίκα-αράχνη.