Συμφωνήσαμε ότι απόψε
δεν θα επιστρέψουμε στο παρελθόν.
Τίποτα όμως δεν φαίνεται σωστό.
Πάλι κολλήσαμε στο παρελθόν.
Πότε άραγε εγώ
σκοπεύω να αρχίσω να ζω ;
Πότε θα έλθει η στιγμή που εγώ
θα πάρω την απόφαση να συνεχίσω ;
Πότε θα μου δοθεί η ευκαιρία
να τερματίσω αυτό το συναίσθημα ;
Πότε άραγε εγώ
σκοπεύω να σταματήσω να ονειρεύομαι ;
Όταν ήμουν βασιλιάς
-που ήμουν-
εμείς [οι δυο] είχαμε τα πάντα.
Πότε επιτέλους εγώ
πρόκειται να σταματήσω να ζω ;
Όταν ήμουν βασιλιάς
-που ήμουν-
εμείς [οι δυο] είχαμε τα πάντα.
Πότε επιτέλους εγώ
πρόκειται να σταματήσω να ζω ;
Δεν θέλω να φύγω.
Κρατιέμαι γερά
σε κάποιον λόγο για να ζήσω,
που μας συνθέτει τις νύχτες.
(Κατάργησε τις σειρήνες στα κεφάλια μας.)
Όταν ήμουν βασιλιάς
-που ήμουν-
εμείς [οι δυο] είχαμε τα πάντα.
Πότε επιτέλους εγώ
πρόκειται να σταματήσω να ζω ;
Όταν ήμουν βασιλιάς
-που ήμουν-
εμείς [οι δυο] είχαμε τα πάντα.
Πότε επιτέλους εγώ
πρόκειται να σταματήσω να ζω ;
Ναι, εγώ υπήρξα βασιλιάς.
Ήμουν βασιλιάς,
ήμουν βασιλιάς,
ήμουν βασιλιάς.
Αν αποβιώσω,
θα ξεψυχήσω μαχόμενος.
Θα αποβιώσω,
αλλά θα κτυπήσω σαν κεραυνός.
Αν αποβιώσω,
θα ξεψυχήσω μαχόμενος.
Θα αποβιώσω,
αλλά θα κτυπήσω σαν κεραυνός.
Αν αποβιώσω,
θα ξεψυχήσω μαχόμενος.
Θα αποβιώσω,
αλλά θα κτυπήσω σαν κεραυνός.
Εγώ ήμουν βασιλιάς.
Πότε άραγε εγώ
σκοπεύω να αρχίσω να ζω ;
Πότε θα έλθει η στιγμή που εγώ
θα πάρω την απόφαση να συνεχίσω ;
Πότε θα μου δοθεί η ευκαιρία
να τερματίσω αυτό το συναίσθημα ;
Πότε άραγε εγώ
σκοπεύω να σταματήσω να ονειρεύομαι ;
Όταν ήμουν βασιλιάς
-που ήμουν-
όταν ήμουν βασιλιάς.
Όταν ήμουν βασιλιάς
-που ήμουν-
εμείς [οι δυο] είχαμε τα πάντα.
Πότε επιτέλους εγώ
πρόκειται να σταματήσω να ζω ;
Ναι, ήμουν κάποτε βασιλιάς.