Δε με γελάς κουτάβι
Τα έχουμε ξαναπεί
Το μυστικό που θέλω εγώ
Πες μου κρυφά στ' αυτί
Για πες το λοιπόν να με σώσει
Εμπρός, πώς ο άνθρωπος μπορεί
και τη φωτιά την κυβερνά;
Ποια να 'ναι η συνταγή;
Όου ούμπι ντου σαν πονηρή μαϊμού
Πώς θα 'θελα και εγώ να τραγουδώ μουου
Σαν τη μαϊμού (ουου) μ' ανθρώπινο νου (ου)
Δεν είμαι πια για εδώ, τραβάω ντουγρού γι' αλλού (ουουου)
Ίσως σου μοιάζω για ανήθικος
Εγώ ο γιγάντιος πίθηκος
Που επιθυμώ να τα βρω μ' ανθρώπινα μυαλά
Αν τα θέλω μας ενωθούνε
Θα 'χουμε ό,τι ονειρευτούμε
Απ' τη γενιά σας είναι η φωτιά σας
Που καίει τα σωθικά
Όου ουου σαν πονηρή μαϊμού
Τη φλόγα να μπορώ να χειριστώ
Κι ας καώ
Πόσο αλλόκοτο θα φανεί
ο γιγάντιος πίθηκος να μπορεί
να 'χει το νου, το ανθρώπινο μυαλό (ουου);