فرض کن امشب بهت زنگ می‌زدم
و بهت می‌گفتم که دوستِت دارم
و فرض کن می‌گفتم می‌خوام برگردم خونه
و فرض کن گریه می‌کردم و می‌گفتم فکر کنم بالاخره درسمو یادگرفتم
و خسته شدم از اینکه تمام وقتمو تنها بگذرونم
اگر بهت بگم که فهمیدم تو تنها چیزی هستی که همیشه می‌خواستم
و داره منو می‌کُشه که اینقدر دورم ازت
آیا تو هم بهم می‌گفتی که دوستم داری؟
و آیا ما با هم گریه می‌کردیم؟
یا به سادگی بهم می‌خندی و می‌گفتی
بهت که گفتم، اوه، بهت که گفتم
بهت که گفتم یه روز چهاردست‌وپا برمی‌گردی
و ازم می‌خوایی که راهت بدم
بهت که گفتم، ولی بایستی حتما می‌رفتی
حالا که یه نفر تازه رو پیدا کردم
و تو دیگه هرگز نمی‌تونی قلبمو دونیم کنی
اگر زانو می‌زدم
و بهت می‌گفتم که من برای همیشه مال توام
تو همه زانو می‌زدی که دستم رو بگیری؟
می‌شد که حس اون روزهای قدیم رو بگیریم؟
می‌شد که بخندیم باهم و ساعت‌ها حرف بزنیم؟
همون‌جوری که مثل وقتی که عشقمون شروع شده‌بود
می‌شد که بهم بگی دلت برام تنگ شده؟
که تو هم تنها بودی
که تو هم منتظر روزی بودی که من برگردم
که بتونیم عاشق هم برای همیشه زندگی کنیم
که منم همونی که یه دونه‌ای که می‌خوایی‌ام
یا می‌گفتی که بالاخره شرایط یه‌روزی کاملا برمی‌گرده
و می‌گی که
بهت که گفتم، اوه، بهت که گفتم
بهت که گفتم یه روز چهاردست‌وپا برمی‌گردی
و ازم می‌خوایی که راهت بدم
بهت که گفتم، ولی بایستی حتما می‌رفتی
حالا که من یه نفر تازه رو پیدا کردم
و تو دیگه هرگز نمی‌تونی قلبمو دونیم کنی
حالا من یه نفر جدید پیدا کردم
و دیگر هرگز قلبم را در دو نمی شکنی
حالا که یه نفر تازه رو پیدا کردم
و تو دیگه هرگز نمی‌تونی قلبمو دونیم کنی