Το Σεπτέμβριο θυμάμαι όταν άδειαζαν οι πάγκοι
κι έπαψ’ ή βουή του κόσμου, πήγαν τα παιδιά για τσάι
Άσε μας θεέ ψηλά, να θυμόμαστε τ’ απλά
να θυμόμαστε τ’ απλά τώρα που έχουν πια πεθάνει
όλοι που μας αγαπάνε, λοχαγοί και βασιλιάδες
όλοι που μας αγαπάνε, λοχαγοί και βασιλιάδες
Πέρα στην παλιά μας Κύπρο και στην Κένυα την καημένη
όλοι εκεί βασανισμένοι μαύροι κι άσπροι από τους άσπρους.
Και στα ξωτικά τα μέρη κι όπου ρίξωμε το μάτι
το κουδούνι του σχολείου στο μισό Μπέλφαστ σημαίνει
κι αχ, ή Αγγλία μας ή καημένη, λοχαγοί και βασιλιάδες
κι αχ, ή Αγγλία μας ή καημένη, λοχαγοί και βασιλιάδες
Σκόνταψα σ’ ένα βραχνά μου και στο πάρκο κει του Ουΐνσδορ,
τι θαρρείτε κει πώς ηύρα, περπατώντας στο σκοτάδι;
Μισοδαγκωμένο μήλο και το πιο αστείο απ’ όλα
και το πιο αστείο απ’ όλα χαραγμένα πέντε δόντια
πέντε δόντια από παιδάκι, λοχαγοί και βασιλιάδες
πέντε δόντια από παιδάκι, λοχαγοί και βασιλιάδες