Η ουτοπία μου [I outopía mou] lyrics

Όταν κοιτάζω σε μέρες παλιές

στη χαραμάδα του χρόνου που φεύγει

αυτό που βλέπω είναι ένα παιδί

με σηκωμένη γροθιά να πιστεύει

σε έναν καλύτερο κόσμο να γνέφει

μες στους καπνούς πρώτο να τρέχει

μες στα μάτια του να έχει ένα θυμό για μια ζωή

που πια δεν αντέχει

Που να `ξερα ο καιρός πως τα φέρνει

Πόσα μας παίρνει στις τόσες στροφές

Πως η αλήθεια μου θα με έβγαζε ψεύτη

Κι η ουτοπία μου θα λάβει στο χθες

Μα φέγγει τώρα σαν πεθαμένο αστέρι

Με κόβει ακόμα σαν δίκοπο μαχαίρι

Κρατάω μέσα μου σαν φυλαχτό

από το τίποτα για να με γλιτώνει

της αθώωτητάς μου την πρώτη ορμή

όσο το ψέμα γύρω κι αν με λερώνει

Κι αν όλα τώρα μου τα `χουν αρπάξει

κι ίσως κι εγώ ακόμα να `χω αλλάξει

με χτυπάει στην πλάτη εκείνο το παιδί

και μου φωνάζει δε θα τους περάσει

Είναι η πίστη σε κάτι σπουδαίο

που μπορεί να μας σώσει

σ’ αυτό που μέσα μας είναι ωραίο

και νομίζαν πως μας το `χουν σκοτώσει