Η μοναξιά των γενεθλίων [I monaxiá ton yenethlíon] lyrics

Είναι μια γκρίζα μελαγχολική ημέρα

κι έχω τα μάτια κλειδωμένα σκοτεινά

πέφτει ψιλόβροχο και έξω μου και μέσα μου

και νιώθω μόνος κι αδειανός και με πονά

Είναι μια γκρίζα μελαγχολική ημέρα

κι έχει την πίκρα του δικού σου του φιλιού

του τελευταίου σου φιλιού

που ήταν σαν σφαίρα

όταν κατάλαβα πως είσαι πια αλλού

Η μοναξιά των γενεθλίων με τρελαίνει

δεν θέλω άνθρωπο να ακούσω και να δω

είναι σαν γέλιο που το σπρώχνεις μα δε βγαίνει

σαν ένα ψεύτικο κι αστείο σ’ αγαπώ

είναι σαν γέλιο που το σπρώχνεις μα δε βγαίνει

σαν ένα ψεύτικο κι αστείο σ’ αγαπώ

Όταν θα βλέπεις τις σταγόνες να κυλάνε

ακόμα κι όταν σταματήσει η βροχή

θα `ναι τα δάκρυα του άνδρα που αγαπάνε

και το ουράνιο το τόξο που θα βγει

Η μοναξιά των γενεθλίων με τρελαίνει

δεν θέλω άνθρωπο να ακούσω και να δω

είναι σαν γέλιο που το σπρώχνεις μα δε βγαίνει

σαν ένα ψεύτικο κι αστείο σ’ αγαπώ

είναι σαν γέλιο που το σπρώχνεις μα δε βγαίνει

σαν ένα ψεύτικο κι αστείο σ’ αγαπώ

Είναι μια γκρίζα μελαγχολική ημέρα

που θέλω τόσο να σε δω

μα δεν μπορώ.