Wtedy byłam przegrana,
lecz teraz jestem zwyciężczynią.
Zrobię to wszystko znów,
bo teraz wiem jak.
Koniec końców, wszystko w życiu sprowadza się do
przetrwania i życia
z postanowieniem, by się nie poddawać.
I wciąż żyję.
Moje życie toczy się dalej.
Łagodnie, dzień za dniem,
wspomnienia będą blaknąć.
Tak, wciąż żyję.
Udręka się skończyła,
a mój umysł powoli się budzi,
moje serce przestało boleć.
Wciąż żyję.
Dostałam tak wiele ciosów,
wypłakałam morze łez
i Bóg jeden wie1,
jak wytrzymałam swe lęki.
Myślę o tych nocach, gdy leżałam samotna i przerażona,
zdruzgotana, zapłakana,
myśląc, że umieram.
Ale wciąż żyję.
Moje życie toczy się dalej.
Łagodnie, dzień za dniem,
wspomnienia będą blaknąć.
Tak, wciąż żyję.
Udręka się skończyła,
a mój umysł powoli się budzi,
moje serce przestało boleć.
Wciąż żyję.
Tak, wciąż żyję.
Moje życie toczy się dalej.
Łagodnie, dzień za dniem,
wspomnienia będą blaknąć.
Tak, wciąż żyję.
Udręka się skończyła,
a mój umysł powoli się budzi,
moje serce przestało boleć.
Wciąż żyję.
Wciąż żyję.
Wciąż żyję.
1. dosł. „tylko niebo wie”