Duyuyor musunuz şu yalnız kuşu
Uçmak için fazla üzgün gibi
Sessizce ötüyor gece yarısı treni
O kadar yalnızım ki ağlayabilirim
Hiç bu kadar uzun bir gece yaşamamıştım
Zaman geçmek bilmiyor
Ay bulutların arkasına gitti
Yüzünü saklayıp ağlamak için
Hiç ağlayan bir ardıç kuşu gördün mü
Yaprakların dökülmeye başlamasıyla
Aynı benim gibi, yaşama isteğini kaybetmiş
O kadar yalnızım ki ağlayabilirim
Kayan bir yıldızın sessizliği
Aydınlatıyor mor gökyüzünü
Ve merak ediyorum şimdi nerede olduğunu
O kadar yalnızım ki ağlayabilirim