Μου ‘χεις λείψει από χθες, ξέρω υπερβολές…
μα αν πεθαίνω για λίγες νύχτες που δεν ήρθες
λίγες δεν τις λες…
Το ‘χω ανάγκη καιρό, με φιλί ιερό
στου κορμιού σου το παρεκκλήσι
πριν να δύσει έναστρο ουρανό
να σου το ορκιστώ.
Στην ζωή μου εσύ είσαι η μια,
μόνο η μια, η μοναδική
του μυαλού μου η τρικυμία, η ηρεμία
και πάλι απ’ την αρχή.
Στην ζωή μου εσύ είσαι η μια,
η αγωνία μην τυχόν συμβεί
και σε χάσω ποτέ μικρή μου
και η ψυχή μου μείνει από ψυχή
όπως είναι η καρδιά μου μια
μια είσαι και εσύ.
Μου ‘χεις λείψει από χθες, τζάμπα χίλιες ζωές
όταν γίνονται λίγες ώρες ψυχοφθόρες
λίγες δεν τις λες…
Το ‘χω ανάγκη ξανά και ξανά και ξανά
με αγκαλιά φωτισμένο κάστρο,
όλο άσπρο μες τα σκοτεινά
να στο λέω σιγανά…
Στην ζωή μου εσύ είσαι η μια,
μόνο η μια, η μοναδική
του μυαλού μου η τρικυμία, η ηρεμία
και πάλι απ’ την αρχή.
Στην ζωή μου εσύ είσαι η μια,
η αγωνία μην τυχόν συμβεί
και σε χάσω ποτέ μικρή μου
και η ψυχή μου μείνει από ψυχή.