Ik dacht dat liefde alleen echt was in sprookjes,
bedoeld voor iemand anders, maar niet voor mij.
Liefde was erop uit me te pakken.
Dat is hoe het leek.
Teleurstelling spookte door al mijn dromen.
Toen zag ik haar gezicht, nu ben ik een gelovige,
geen spoor van twijfel in mijn hoofd.
Ik ben verliefd, ik ben een gelovige!
Ik kan haar niet verlaten, al zou ik het proberen.
Ik dacht dat liefde min of meer een gegeven was.
Het leek, hoe meer ik gaf, des te minder ik kreeg.
Wat heeft proberen voor zin ?
Alles wat je krijgt, is pijn.
Toen ik zonneschijn nodig had, kreeg ik regen.
Toen zag ik haar gezicht, nu ben ik een gelovige,
geen spoor van twijfel in mijn hoofd.
Ik ben verliefd, ik ben een gelovige!
Ik kan haar niet verlaten, al zou ik het proberen.