Dün çok fazlaydı,
daha fazlasını istemiyorum
Şimdi gördüğüm tek şey
Bu soğuk taştan şehir,
Bu dizelerin içi
Ölü bir vücudun tımarhanesi
İlgisizlik, neşeyi bastırır
Gerçeklik, monoton ölüm getirir
Kalbim zar zor atıyor
Hareket etmek midemi bulandırıyor
Kül renginde bir ruh
Bu şehir, bir avuç acı
Durmayan bir keder
Seni seviyorum
Şu keşiş, neler söylüyor?
Bir keşiş yalnız yaşamaya mahkumdur
Diğer insanların seslerine ve bakışlarına katlanamaz
Ve anladım ki, bu dünyada bana yer yok
Kitabım satılık değil, hoşçakal!