Είναι ξημερώματα,και εσύ κοιμάσαι
μπορώ να ακούσω την αναπνοή σου τώρα
η αναπνοή σου είναι βαθιά
αλλά πριν φύγω
σε κοιτάζω για τελευταία φορά
μπορώ να ακούσω ένα παλμό
είναι δικός σου ή δικός μου;
κοιτάζω τα χείλη σου
ξέρω πόσο απαλά μπορούν να γίνουν
δεν ήξεραν τι ήθελαν όταν με φιλούσαν;
και τα χέρια σου
που κρατούσαν τα δικά μου
τώρα αναπάβονται στο μαξιλάρι
Θα τους λείψω ποτέ;
θα σε θυμάμαι
θα είσαι εδώ στην καρδιά μου
θα σε θυμάμαι
αλλά αυτό είναι το μόνο που μπορώ να κάνω
αλλά θα θυμάμαι
τα μάτια σου
που πάντα με κάνουν να ανατριχιάζω
τώρα είναι κλειστά
μόνο μερικές φορές συσπόνται λίγο
και το σώμα σου
θα μπορούσε να μου ανήκει για μια ώρα
με έστειλε στο παράδεισο
με τη θερμότητα και τη δύναμή του
θα σε θυμάμαι
θα είσαι εδώ στη καρδιά μου
θα σε θυμάμαι
αλλά αυτό είναι το μόνο που μπορώ να κάνω
αλλά θα θυμάμαι