Αν μπορούσαμε να κάτσουμε μαζί για μια στιγμή
Και να μιλάμε για πάντα απλά για να περάσει η ώρα
Θα χαμογελούσα καθώς τα ρίγη κατέβαιναν την ράχη μου
Με τα μάτια σου να με κοιτούν συνέχεια
Ω θα γεμίσουμε τον ουρανό στο μετρό με αέρα της εξοχής
Και όταν κλείσεις τα κουρασμένα σου μάτια θα σε συναντήσω εκεί
Θα σε συναντήσω εκεί
Βαθιά μέσα σου υπάρχει μία ρουμπινέ λάμψη
Και γίνεται πιο φωτεινή απ'όσο εσύ και εγώ θα ξέρουμε ποτέ
Υπάρχει ένας ορμούμενος ήχος που μας περιβάλλει όταν περπατάμε μόνοι μας
Και είναι όλα όσα δεν ξέραμε ποτέ
Περιπλανήσου στον δρόμο
Και θα είμαι το πεζοδρόμιο κάτω από τα πόδια σου
Αν μπορούσαμε να μείνουμε ακίνητοι για λίγη ώρα
Και επιτέλους να ξεκαθαρίσουμε το πως νιώθουμε
Για τα χαμένα κομμάτια του παζλ και τα νεφελώδη ερωτηματικά
Ακόμα φαίνεται λίγο σουρεαλιστικό
Ω τείνω να εξαφανίζομαι εδώ κι εκεί
Οπότε συγκεντρώσου και θα με νιώσεις παντού
Και θα γεμίσουμε τον ουρανό στο μετρό με αέρα της εξοχής
Αν έχεις χαθεί όταν κλείσεις τα κουρασμένα σου μάτια θα σε συναντήσω εκεί
Θα μπορούσες να είσαι οπουδήποτε
Θα σε συναντήσω εκεί
Θα μπορούσες να είσαι οπουδήποτε
Άνοιξε τα μάτια και δες όλα όσα θα μπορούσες να γίνεις
Θα σε συναντήσω εκεί