Εγώ είμαι η Λέλα απ’ την Καστέλα
και μόλις είμαι τώρα είκοσι χρονών
είμαι μανίτσα γλυκιά κουκλίτσα
και ξετρελαίνω τον ντουνιά όπου περνώ
έτσι μου λένε πολλοί και κλαίνε
μα εγώ αλανιάρη μου για σένανε πονώ
Σύ μου πήρες την καρδιά μου
και δεν το κρύβω αγόρι μου γλυκό
αχ τι θα γίνω, θα πεθάνω, συμφορά μου
που δεν μπορώ ούτε μιαν ώρα αν δε σε δώ
με τα φιλιά σου μ’ έχεις ξετρελλάνει
θέλω μαζί σου για πάντα πια να ζω
στην αγκαλιά σου βρε μαγκίτη μου κι αλάνη
στην αγκαλιά σου τη γλυκιά να κοιμηθώ
Εγώ είμαι η Λέλα απ’ την Καστέλα
χωρίς να θέλω τώρα μπλέχτηκα κι εγώ
αχ τι θα γίνω φαρμάκια πίνω
και δεν αντέχω στο σεβντά σου τον τρελλό
μή με παιδεύεις αφού το ξέρεις
βρε αλανιάρη μου για σένανε πονώ
Σύ μου πήρες την καρδιά μου
και δεν το κρύβω αγόρι μου γλυκό
αχ τι θα γίνω, θα πεθάνω, συμφορά μου
που δεν μπορώ ούτε μιαν ώρα αν δε σε δώ
με τα φιλιά σου μ’ έχεις ξετρελλάνει
θέλω μαζί σου για πάντα πια να ζω
στην αγκαλιά σου βρε μαγκίτη μου κι αλάνη
στην αγκαλιά σου τη γλυκιά να κοιμηθώ
(φωνή Π. Τούντα:) Γεια σου Ρόζα αλανιάρα!