Ol carèt a l’passàa e chèl òm a l’vusàa «Gelati!»
Ol vintü del mis i nòscc sólcc i éra zamò fenìcc.
Mé pensàe a la mé màder e edìe amò i sò estìcc.
Ol piö bèl l’éra négher coi fiur gnamò mia passìcc.
Egnìcc fò de scöla, i s-cècc i endìa i léber.
Mé stae lé a ardàga, e sircàe ’l coragio de fà compàgn de lur;
pò dòpo, riàndoga mia, turnàe a zögà co la mènt e ’l sò rüminà,
e la sira, al telèfono, té te me domandàet: «Perchè pàrlet mia?»
[ritornèl]
Che an él?
Che dé él?
Chèsto ché l’è ’l tép de iv con té!
I mé mà, se te èdet, i trèma piö
e gh’ó ’n de l’ànima… ’n fónd a l’ànima
di séi grancc, e grand amùr…
E pò amò, amò amùr, amùr per té!
Fiöm türchì, e coline, e praterìe
indó che i cór, tat dólse, i mé malinconìe.
L’ünïèrs a l’tróa spassio dét de mé,
ma ’l coragio de iv,
chèl, a gh’è gnamò mia…
I giardì de mars i se èst sö de culùr nöi
e i s-cète, ’n chèl mis lé, i viv di amùr nöi.
Te caminàet in banda a mé, a ü sèrto momènt t’é dicc: «Té te möret!
Se me àidet, só sigür che mé ne egneró fò.»
Ma gna öna paròla l’à ciarìt i mé pensér,
só ’ndacia ’nàcc a caminà, lassàndote atùr de gér…
[ritornèl]
Che an él?
Che dé él?
Chèsto ché l’è ’l tép de iv con té!
I mé mà, se te èdet, i trèma piö
e gh’ó ’n de l’ànima… ’n fónd a l’ànima
di séi grancc, e grand amùr…
E pò amò, amò amùr, amùr per té!
Fiöm türchì, e coline, e praterìe
indó che i cór, tat dólse, i mé malinconìe.
L’ünïèrs a l’tróa spassio dét de mé,
ma ’l coragio de iv,
chèl, a gh’è gnamò mia…