Εδώ καράβια χάνονται
βαρκούλες αρμενίζουν
χίλια τραγούδια κόκκινα
στο τέλμα μου σαπίζουν
Αδιόριστος καθηγητής
ο έρωτας παλεύει
μα του την πέφτουνε τα ΜΑΤ
και φτάνει αιμόφυρτος στο ΚΑΤ
που δεν εφημερεύει
Να δεις που πάλι σύντροφοι
θα ‘μαστε στους αγώνες
η ταξική προέλευση κρατάει για αιώνες
Αυτή κι αν είναι έρωτας
αυτή κι αν είναι κάρμα
ξυπνάτε ζώα μου αργά πήρε φωτιά η φάρμα
Καλά κοιμήσαμε τον Μαρξ
τον ύπνο του αδίκου
μα έχει βαρύ ροχαλητό
και μου γκρεμίζει στίχους
Αργόμισθος ο έρωτας
μουτζούρωνε χαρτάκια
στα Γιάννενα ήτανε πασάς
μα ο εκσυχρονιστής νταλκάς
τον κάνει κομματάκια