Η εφηβεία που δε θα αποδεχόμασταν [I efivía pou dhe tha apodhekhómastan] lyrics

Νωρίς, νωρίς βραδιάζει

Η ώρα αλλάζει

Μα απ’ την αρχή

Το φως που ψάχνει

Πίσω απ’ το τζάμι να με βρει

Αν είναι ο ήλιος ή κάτι άλλο

Ας μην χαθεί

Πάνω στους τοίχους

Ας ταξιδεύει που έχω αφήσει

Τη σκιά μου να αφαιρεθεί

Μπορεί, μπορεί σαν πρώτα

Να ορίσω ρότα καθαρή

Να μαζευτούν οι φίλοι μου όλοι

Σαν σε γιορτή

Να περιμένουν να επιστρέψω

Κι ας ξεχαστεί πως μαζί τους ή μόνος

Πάντως εμένα αυτό μου αρκεί

Και συ παιδί στο δρόμο

Το χέρι άσε μου μόνο μια στιγμή

Να ξεμακρύνω χωρίς να δω

Να βγω απέναντι

Κι αύριο πάλι θα με φοράς

Σαν δέρμα και σαν στολή

Παιδί στο δρόμο μ’ ακούς

Εμένα αυτό μου αρκεί