Εδέβανε τα χρόνεα εγέρασαμ' και 'μεις (x2)
Α'σην σειράν τσανακαλην κι εγλίτωσε κανείς
Ατόσα χρόνεα εδέβανε και ατώρα εγροικώ
τη μάνα γιατί έλεες εν το κρύον νερόν
Τη μάνα σα γεράματα
οποίος κι τερεί
χαΐρ' και προκοπήν κι ελέπ'
σ αβούτο την ζωήν
σ αβούτο την ζωήν(x2)
Για το παιδίν η μάνα τιδέν κι λογαρεάζ'(x2)
σ ομμάτεα όταν τερεί ατό
την ψυν ατ' πα δαιβάζ'(x2)
Να αλίν εείνο το παιδίν
την μάναν που κλαινίζ'
όταν θα έρται σην σειράν
ντ' εποίκα θα νουνίζ'
Την μάναν σα γεράματα
οποίος κι τερεί
χαΐρ' και προκοπήν κι ελέπ'
σ αβούτο την ζωήν
σ αβουτο την ζωήν(x2)
Το χρέος-ι-μ' εποίκα σον κύρη μ' και σην μάνα μ'(x2)
και την ευχήν επαίρα
και ασ'σοιν δις εντάμα
και ασ'σοιν δις εντάμα
καμίαν κι εφοβόθα σ αβούτον την ζωήν
γιατί απάν-ι-μ' έχω τη μάνας την ευχήν
Την μάναν σα γεράματα
οποίος κι τερεί
χαΐρ' και προκοπήν κι ελέπ'
σ αβούτο την ζωήν
σ αβούτο την ζωήν(x2)