เคยมีเวลาหนึ่งที่ผู้คนนั้นใจดี
เมื่อเสียงของพวกเขานั้นอ่อนโยน
และคำพูดของพวกเขาก็ดึงดูดใจ
เคยมีเวลาหนึ่งที่ความรักนั้นทำให้ตาบอด
และโลกก็กลายเป็นเพลง
และเพลงก็เร้าใจเสียด้วย
เคยมีเวลานั้น
แต่จากนั้นทุกอย่างก็ผิดไปจากเดิมเสียหมด
ฉันฝันถึงความฝันในเวลาที่ผ่านไปแล้ว
เมื่อความหวังนั้นยังสูง
และชีวิตยังมีคุณค่าที่จะอยู่ต่อ
ฉันฝันว่าความรักนั้นคงจะไม่มีวันตาย
ฉันฝันว่าพระเจ้านั้นจะทรงให้อภัย
ตอนนั้นฉันยังเด็กและยังไม่เกรงกลัว
และความฝันนั้นถูกสร้างขึ้นและใช้ไปและสูญไป
ไม่มีค่าไถใดที่จะต้องจ่าย
ไม่มีเพลงที่ไม่ได้ร้อง
ไม่มีไวน์ที่ไม่ได้ชิม
แต่เหล่าเสือเขามาตอนค่ำคืน
ด้วยเสียงที่ทุ่มดั่งสายฟ้า
พวกเขาฉีกความหวังของคุณจากกัน
พวกเขาทำให้ความฝันของคุณเป็นความอับอาย
เขานอนอยู่ข้างฉันในฤดูร้อน
เขาเติมเต็มวันคืนของฉันด้วยความประหลาดที่ไม่สิ้นสุด
เขาพรากเอาวัยเยาว์ของฉันไปกับความก้าวหน้าของเขา
แต่แล้วเขาก็ไปเมื่อฤดูใบไม้ร่วงมาถึง
และฉันยังคงฝันว่าเขาจะกลับมาหาฉัน
ว่าเราจะมีชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดไป
แต่ความฝันเหล่านั้นมิอาจเป็นจริงได้
และพวกมันเป็นดั่งพายุที่เรามิอาจรอดพ้นได้!
ฉันมีความฝันว่าชีวิตของฉันจะเป็นอย่างไร
ช่างต่างจากนรกนี่ที่ฉันอยู่เสียเหลือเกิน
ช่างต่างจากตอนนี้ จากสิ่งที่มันดูเหมือนเป็น
ตอนนี้ชีวิตได้ฆ่าความฝัน ที่ฉันฝันได้ไปแล้ว