Υπήρχε μια εποχή που οι άνδρες ήταν ευγενικοί
Τότε που οι φωνές τους ήταν απαλές
Και τα λόγια τους ελκυστικά
Υπήρχε μια εποχή που η αγάπη ήταν τυφλή
Και ο κόσμος ήταν ένα τραγούδι
Και το τραγούδι ήταν συναρπαστικό
Υπήρχε μία εποχή
Και τότε όλα έγιναν στραβά
Ονειρεύτηκα ένα όνειρο το καιρό που πέρασε
Όταν η ελπίδα ήταν πολλή
Και άξιζε να ζούμε τη ζωή
Ονειρεύτηκα ότι η αγάπη δεν θα πέθαινε ποτέ
Ονειρεύτηκα ότι ο Θεός θα συγχωρούσε
Τότε ήμουν μικρή και άφοβη
Και έκανα όνειρα, τα χρησιμοποιούσα και τα ξόδευα
Δεν υπήρχαν χρέη να πληρωθούν
Κανένα τραγούδι που δεν είχε τραγουδηθεί
Κανένα κρασί που δεν είχε δοκιμαστεί
Αλλά οι τίγρεις έρχονται τη νύχτα
Με τις φωνές τους τόσο απαλές σαν βροντές
Καθώς παίρνουν τις ελπίδες σου
Καθώς μετατρέπουν τα όνειρά σου σε ντροπή
Κοιμήθηκε ένα καλοκαίρι δίπλα μου
Γέμισε τις μέρες μου με ατέλειωτο θαυμασμό
Πήρε τη παιδική μου ηλικία στη δρασκελιά του
Αλλά εξαφανίστηκε όταν ήρθε το φθινόπωρο
Και ακόμα ονειρεύομαι ότι θα έρθει σε μένα
Ότι θα ζήσουμε τα χρόνια μας μαζί
Αλλά υπάρχουν όνειρα που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν
Και θύελλες που δεν μπορούν να ηρεμήσουν!
Είχα ένα όνειρο για το πώς θα μπορούσε να είναι η ζωή μου
Τόσο διαφορετική από την κόλαση που ζω
Τόσο διαφορετική τώρα, από αυτό που φαινόταν
Τώρα η ζωή έχει σκοτώσει το όνειρο που ονειρεύτηκα