Вось глядзяць, – пытаннi мне,
Катуюць, калi будзе судны дзень?
Што чакае чалавецтва?
Як мне ведаць, што пакiнуць мне? (адказаць што мне?)
Кожны праходзіць шлях свой
Ў пошуку ісціны.
Я(-é) табе не адкрыю,
Не катуй,
Я не знáю! (Як мне знаць?)
Як магу расшыфраваць
Сэнсы, што схаваны ў глыбінях ...
Гэй, прарокі, бездары (Дурні ды прарокi дзён),
Ўсё жыццё – тэатр, акцёры – мы ...
Павінен у кагосьці верыць,
Калi пытаў, хто – праў (прáвы).
Просiш, «каго трымацца?»,
Не катуй, ...
Я не знáю!
Я не знаю!
Я не знаю!
Я не знаю!
I не казаў ніхто мне,
Я высвятліў усё сам (Я зразумеў i сам),
Павінен ты верыць ў цуд, хай i дурны.
І гэта не тáя гульня,
Дзе можна, каб прайграць:
Ты выбірай – толькі так – перамагаць ...
Вер ў поспех, вер!
Ў тваіх руках!
Ты ў сілы вер!
Перамагай!
Вер, вер, вер!
Вось глядзяць ды на мяне,
Пытаюць, – калi Сусвету канец?
Чалавецтва куды iдзе?
Што я ведаў, спрабаваў данесці. Але блукаў ...
Кожны праходзіць шлях свой
Ў пошуку ісціны.
Ты не чакай адказу,
Не пытай, –
Я не знаю ...