Ha pa kouezhfe an oabl glas warnomp,
ha pa vefe difontet an douar,
petra 'vern, keit ha ma c'harez
ne ran forzh eus an holl ved.
Keit ha 'vo ma beurevezhioù beuzet er garantez
keit ha 'skrijo ma c'horf dindan da zaouarn,
ne ran forzh eus ar c'hudennoù,
ma c'haredig, peogwir em c'harez.
Mont a rafen betek penn ar bed,
ha lakaat da livan ma blev melen
mar goulennfes diganin
Mont a rafen da ziframmañ al loar
mont a rafen da laerezh ur bern madoù
mar goulennfes diganin.
Nac'hañ a rafen ma mamm-vro,
Nac'hañ a rafen ma mignoned
mar goulennfes diganin.
Bez' e c'heller ober goap ouzhin,
e rafen ne vern petra
mar goulennfes diganin.
Mar befes diframmet diouzhin un deiz bennak gant ar vuhez,
mard afes d'an Anaon, mar befes pell ouzhin,
ne ran forzh, keit ha ma c'harez,
rak me a varvo kenkoulz.
Ar peurbadelezh hor bo evidomp-ni
e-barzh glaster an ec'honder a-bezh.
E-barzh an neñv, kudenn ebet ken.
Ma c'haredig, hag-eñ e kav dit en em garomp?
Adunaniñ a ra Doue ar re en em gar.