[Στροφή 1η]
Μπορώ να νιώσω την καρδιά σου να αιωρείται στον αέρα
Μετρώ κάθε σου βήμα καθώς σκαρφαλώνεις τα σκαλιά
Βρίσκεται θαμμένο μες στα κόκκαλά σου, το βλέπω μέσα στα κλειστά σου μάτια
Να παραδοθούμε, αυτό είναι πιο δύσκολο από όσο γνωρίζουμε
Το κρατάμε μέσα μας κυρίως όποτε φτάνουμε στα όριά μας
[Ρεφρέν]
Έρχεται σαν ένας τυφώνας,
το δέχομαι σιγά-σιγά
Ο κόσμος στριφογυρίζει σαν ανεμοδείκτης
Εύθραυστoς και συγκροτημένος
Κι ας καταρρέω ξανά
Πονάω για να σε αφήσω να δεις μέσα μου πια
[Στροφή 2η]
Επτά φορές ήρθε όσο εσύ κοιμόσουν
Επί επτά η φλόγα, αδύνατον να αντέξεις
Ο ουρανός πυρώνει κόντρα στο δέρμα σου
Ο κόσμος που γνωρίζουμε παραδίνεται στον άνεμο
[Ρεφρέν]
Έρχεται σαν ένας τυφώνας,
το δέχομαι σιγά-σιγά
Ο κόσμος στριφογυρίζει σαν ανεμοδείκτης
Εύθραυστος και συγκροτημένος
Κι ας καταρρέω ξανά
Πονάω για να σε αφήσω να δεις μέσα μου πια
[Γέφυρα]
Είναι το μόνο που γνωρίζουμε, το μόνο που γνωρίζουμε, ο τυφώνας
Πέφτει αργά, πέφτει αργά μαζί με την νεροποντή
Το παρακολουθούμε καθώς φεύγει, το παρακολουθούμε καθώς φεύγει, παραμένουμε οι ίδιοι
Και δεν ξέρω, δεν ξέρω πώς μπορεί να αλλάξει αυτό
[Επίλογος]
Και δεν ξέρω, δεν ξέρω πώς μπορεί να αλλάξει αυτό
Είναι το μόνο που γνωρίζουμε, το μόνο που γνωρίζουμε, ο τυφώνας