Sen güzelsin ormanım
Kokun gençliğin kokusu
Ancak kalplerimize
Sadece acının ve üzüntünü ilham verdin
Sana bakan ilk
Acıyı görür
Gölgelerin içinden
Ve senden ayrılan
Sonsuza dek
Yaşadıkça seni unutmak ister
Kayın ve meşe ağaçların
Kalın yeşilliğinden ayrılır
Çiçekler ve su
Şişman kuzular, diğer çiçekler ve otlar
Ve senin soğukluğun
Dediğim herşey, bazen düşer kalbe saplanan bit mermi gibi, ormanda yeni birşey gördüğünde ağlamaya hazır
Baharın nasıl olduğunu gördügünde.
Karın altında, toprakta yeni bir can vuku bulur.