Μόνο αν μπορούσες να δείς το τέρας που με μετέτρεψες
το συγκρατούσα αλλα τώρα φαίνεται να το ελευθέρωσες
φωνάζει στο σκοτάδι ,ουρλιάζω όταν είμαστε χώρια
σέρνω τα δόντια μου πάνω στο στήθος σου για να γευτώ την καρδία σου που χτυπά
τα δαχτυλά μου γρατζουνίζουν το δέρμα σου,προσπαθούν να το σχίσουν να ανοίξει
είσαι το φεγγάρι που κάνει τη νύχτα για την οποία ουρλιάζω(χ2)
ουρλιάζω,ουρλιάζω
ουρλιάζω,ουρλιάζω
Τώρα δεν υπάρχει γυρισμός,έχω πόνο για να επιτεθώ
το αίμα μου τραγουδάει με την φωνή σου
θέλω να το βγάλω από μέσα μου
οι άγιοι δεν μπορούν να με βοηθήσουν τώρα,
τα σκοινία έχουν λυθεί
κυνηγάω για σένα με ματωμένα πόδια πάνω στο αγιασμένο έδαφος
Σαν ένα κατεχόμενο παιδί,το τέρας ουρλίαζει μέσα στις φλέβες μου
θέλω να σε βρώ και να σου σκίσω όλη την τρυφερότητά σου
Και ουρλιάζω,ουρλιάζω
ουρλιάζω,ουρλιάζω
Πρόσεχε την κατάρα που πέφτει στους νέους εραστές
αρχίζει τόσο απαλά και γλυκά και τους μετατρέπει σε κυνηγούς
κυνηγούς,κυνηγούς,κυνηγούς
κυνηγούς,κυνηγούς,κυνηγούς
Το ύφασμα της σάρκας σου ,είναι αγνό σαν νυφικό
μέχρι να τυλιχτώ στα χέρια σου,δεν μπορώ να ηρεμίσω
οι άγιοι δεν μπορούν να με βοηθήσουνε τώρα
τα σκοινία έχουν λυθεί
κυνηγάω για σένα με ματωμένα πόδια πάνω στο αγιασμένο έδαφος
Και ουρλιάζω
Πρόσεχε την κατάρα που πέφτει στους νέους εραστές
αρχίζει τόσο απαλά και γλυκά και τους μετατρέπει σε κυνηγούς
Ο άνθρωπός που έχει αγνή καρδία και προσεύχετε τα βράδια
ακόμα μπορεί να γίνει λύκος όταν το φθινοπωρινό φεγγάρι λάμπει
Μόνο αν μπορούσες να δείς το τέρας που με μεταμφίεσες
το συγκρατούσα αλλα φαίνετε να το απευλευθέρωσες
οι άγιοι δεν μπορούν να με βοηθήσουν τώρα τα σκοινία έχουν λυθεί κυνηγάω για σένα με ματωμένα πόδια επάνω στο αγιασμένο έδαφος