Հորիզոնը ծովի ինձ անվերջ սպասում է
Կանչում է նա՛ Մոանա
Երազանքն իմ սրտի ինձ այսօր այնքան մոտ է
էլ վախ չկա պահն է հիմա
Ամեն քայլն առաջ, ու ամեն քայլը հետ
Որոշումն էր, որ ծովն անցնել է պետք,
Էլ չկա կասկած, չկա ոչ մի հարց
Ու չկա էլ ելք
Հորիզոնը ծովի ինձ էլի կանչում է
Լսում եմ պարձ`, չվախենաս
Ու աստդերը անհուն իմձ արդեն ճանաչում են
Նրանք անպայման կասեն ճամփան