Я бачу, як ты прычэсваеш валасы, падарыла мне тую ўсмешку.
Цяпер усё ўнутры круціцца.
Перад тым, як я растаў, нібыта снег,
Я сказаў: "Вітаю! Прыемна пазнаёміцца!"
Я люблю твае рухі, калі ты распранаешся,
Давай, пачынай!
Лашчы мяне так, сонейка, каб сэрца зайшлося!
Я люблю твае блакітныя вочы ды голас,
Нібыта то голас Маленькага Тыма.
"Прыемна пазнаёміцца!"
А цяпер мы адпускаем жарты,
Нібыта лушчым арэхі.
І я смяюся, нібыта я ў сне.
Калі б я быў маладым, я мог бы чакаць цябе ля школы.
Бо твой твар... нібыта ты сышла з водкладкі часопісу!
Прывітанне, прывітанне,
Як твае справы?
Ніхто - я ведаю! -
Не параўнаецца ў гэтым з табой!
Прывітанне!
Ці задумвалася ты калі-небудзь пра сэнс ты слоў,
Калі казала "да сустрэчы!"?
Я бачу цябе на тым стуле, абітым скурай.
Ну, як твае справы не без грашку, маленькая?
Эй, я хачу ведаць, ці казала ты камусь яшчэ:
"Прывітанне! Прыемна пазнаёміцца!"
А цяпер мы бавім час
У гучнейшай частцы горада.
Адчуванне, што ўсё вакол такое прывіднае!
Калі я пастарэю, я буду чакаць цябе ля дома,
Каб датыкнуцца да тваіх рук - у іх чараўніцтва загоіць любую рану!
Прывітанне! Вітаю!
Як там твае справы?
Ніхто - я ведаю! -
Не параўнаецца ў гэтым з табой.
Прывітанне!
Ці задумвалася ты калі-небудзь пра сэнс ты слоў,
Калі казала "да сустрэчы!"?
Мы цяпер тут адпускаем жарты -
Прыемна пазнаёміцца!
А вось і мы цяпер тут бавім час!
Прывітанне! Вітаю!
Як там твае справы?
Ніхто - я ведаю! -
Не параўнаецца ў гэтым з табой.
Прывітанне!
Ці задумвалася ты калі-небудзь пра сэнс ты слоў,
Калі казала "да сустрэчы!"?
Прывітанне! Вітаю!
Як там твае справы?
Ніхто - я ведаю! -
Не параўнаецца ў гэтым з табой.
Прывітанне!
Ці задумвалася ты калі-небудзь пра сэнс ты слоў,
Калі казала "да сустрэчы!"?
О, прывітанне! Вітаю!
Як там твае справы?
Ніхто - я ведаю! -
Не параўнаецца ў гэтым з табой.
Прывітанне!
Ці задумвалася ты калі-небудзь пра сэнс ты слоў,
Калі казала "бывай, бывай, бывай!"?