Υπάρχει ένα σπίτι στη Νέα Ορλεάνη
Το αποκαλούν ο ανατέλλων ήλιος
Και ήταν η καταστροφή πολλών ένα φτωχό αγόρι
Και θεέ ξέρω ότι είμαι ένας*
Η μητέρα μου ήταν ράφτρα
Έραβε τα νέα μου τζιν
Ο πατέρας μου ήταν χαρτοπαίκτης
Κάτω στην Νέα Ορλεάνη
Τώρα το μόνο που ζητάει ένας χαρτοπαίκτης
Είναι μία βαλίτσα και ένα κιβώτιο
Και η μοναδική στιγμή που είναι ικανοποιημένος
είναι όταν είναι μεθυσμένος
Ω μητέρα πες στα παιδιά σου
Να μην κάνουν ό,τι έκανα
Περάστε τις ζωές σας μέσα στην αμαρτία και στη μιζέρια
Στο σπίτι του ανατέλλοντος ηλίου
Λοιπόν,ήμουν με το ένα πόδι στην αποβάθρα
Το άλλο πόδι στο τρένο
Επιστρέφω στην Νέα Ορλεάνη
Για να φορέσω την μπάλα των φυλακισμένων**
Υπάρχει ένα σπίτι στη Νέα Ορλεάνη
Το αποκαλούν ο ανατέλλων ήλιος
Και ήταν η καταστροφή πολλών ένα φτωχό αγόρι
Και θεέ ξέρω ότι είμαι ένας